قاسم بن عباس بن علیدر منابع كهن فرزندى به نام قاسم براى حضرت ابوالفضل عليه السلام ثبت نشده است. ولى برخی وی را جزو شهدای کربلا می دانند. ۱ - رجز قاسم در میدانصاحب كتاب «نورالعين فى مشهدالحسين عليه‌السلام» وى را جزو شهداى كربلا برشمرده است و مى‌گويد: قاسم نوزده ساله در روز عاشورا وارد ميدان گشت و چنين رجز خواند: إِلَيكُمْ مِنْ بَنى المُختارِ ضَرْباً ••• يَشيُب لَهوْلِه رأس رضيعُ يُبيُد معاشِرَ الكفّار جهاً ••• بِكُلِّ مُهَنَّدٍ عَضْبِ قطيعُ از سوى خاندان پيامبر مختار، آماده ضربتى باشيد كه از بيمش موى سر شيرخواره سفيد مى‌گردد؛با شمشير بران هندى گروه بى دينان را يكجا نابود مى‌كند. برخی اين رجز را به احمد بن الحسن عليه‌السلام نسبت داده است. [۲]
ناسخ، ج ۲، ص ۳۳۲.
۲ - تشنگی قاسم و طلب آباو پس از كشتن شمارى از دشمن به نزد امام عليه‌السلام بازگشت و در حالى كه چشم هايش از تشنگى به گودى نشسته بود، طلب آب كرد. امام فرمود: اندكى صبر نما تا جد خود محمد مصطفی صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را ملاقات كنى و به دست خود تو را سيراب كند كه هرگز پس از آن تشنه نخواهى شد. ۲.۱ - نقدبه نظر مى‌رسد اين مطلب از اساس نادرست باشد، زيرا در گفت وگوى قاسم با امام حسین عليه‌السلام، حضرت مى‌فرمايد ... اندكى صبر نما تا جد خود محمد مصطفى را ملاقات كنى ...» در حالى كه مى‌دانيم پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم جد فرزند ابوالفضل نمى‌تواند باشد. ۳ - شهادت قاسمقاسم پس از بازگشت به ميدان و كشتن شمارى ديگر به درجه رفيع شهادت نايل آمد. [۴]
تذكرة الشهدا، ص ۲۵۲.
۴ - پانویس
۵ - منبعپژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ص۳۱۲. |